- Boden
- Boden <-s, Böden> ['bo:dən, pl 'bø:dən] m1) (Erd\Boden) toprak, kara, zemin; (Fuß\Boden) yer, zemin; (Meeres\Boden) taban; (Teppich\Boden, Stein\Boden) döşeme; (Gelände) arazi;auf türkischem/deutschem \Boden Türk/Alman topraklarında;zu [o auf den] \Boden fallen yere düşmek;an \Boden gewinnen (sich ausbreiten) yayılmak; (zunehmen) artmak;festen \Boden unter den Füßen haben (fig) ekmek kapısı olmak;den \Boden unter den Füßen verlieren ekmeğinden olmak;jdm den \Boden unter den Füßen wegziehen birini ekmeğinden etmek, birinin ayağını kaydırmak;am \Boden zerstört sein (fam) canı çıkmış olmak;Handwerk hat goldnen \Boden (prov) kolunda [o bileğinde] altın bileziği var;wie Pilze aus dem \Boden schießen mantar gibi yerden bitmek2) (von Gefäß, Meer) dip;ein Fass ohne \Boden (sein) (fig) dipsiz kile, boş ambar (olmak)3) (Dach\Boden) çatı [o tavan] arası; (Dachwohnung) çatı katı4) (Grundlage) zemin, temel;auf dem \Boden der Tatsachen stehen zemin ve zamana uygun olmak
Wörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt. 2015.